Naninindigan ako

na talagang ako ay tamadita. Tingnan niyo naman, mahigit sa isang taon na akong hindi nagpaparamdam dito.

Ano nga ba ang mga nangyari simula noong huli kong post dito? Marami, siyempre. Pero di ko na gaanong matandaan. Ayaw ko namang palabasin na walang kwenta ang mga kaganapan. Di ko lang talaga matandaan dahil tumatanda na rin ako. O tinatamad lang akong galugarin ang utak ko para sa mga significant experiences of the past year.

Pinag-iisipan ko kung bubuhayin ko pa ang blog na ito. Well, hindi naman talaga namatay, eh. Tamad lang talaga ako.